فراموشی پژوهش

امیرترقی نژاد

1.نقش پژوهش بعنوان کلید توسعه، بارها از سوی صاحبنظران مطرح شده است .اما حالا وقتی بحث در مورد بودجه پژوهشی دستگاه های اجرایی کشور می شود متوجه خواهید شد این بودجه آنقدر ناچیز است که نمی شود در خصوص آن صحبتی نمود.
2.چرا در سالهای اخیر، بارها از سوی دولتمردان درخصوص اهمیت پژوهش و تحقیق سخن به میان آمده است در حالیکه شاهد آن بودیم که این واژه پژوهش فقط لفظ شیرینی برای مدیران بوده، آنهم کمک در جهت پربار نمودن متن سخنرانی ها، در حالی که در عمل عکس این قضیه اتفاق افتاده است.
3.واقعا نگران می شویم که وقتی در بررسی ردیف بودجه دستگاه های اجرایی نظری می اندازیم و به این نتیجه می رسیم که از بودجه پژوهش آن دستگاه سال به سال کاسته شده است. این مسئله در حالی مطرح می شود که در دنیای امروز به نقش و اهمیت پژوهش سالهای سال است که به قطعیت و نظرکاملی در مورد ردیف بودجه رسیده اند.
4.نگرانی از آن باب است که حتی وقتی برای پژوهش بودجه ای در نظر گرفته می شود آن دستگاه محترم اینقدر زخم دارد که باید آن را در جای دیگر و به احتمال خیلی زیاد صرف لوله کشی نماید! واقعا چرا؟
5. حالابااین نگرانی ها چه باید کرد ؟ با این وضعیت نسبتا نگران کننده روند پژوهش در کشور ،چه راهکارهایی می تواند در ریشه انداختن این موضوع مساعدت نمود؟ به اعتقاد نگارنده، اولین مسئله مهم با جاانداختن نقش و اهمیت پژوهش در ذهن مدیران است. اگر پژوهش از سوی مدیر دستگاه جدی گرفته شود به طور حتم مسائل حاشیه ای نظیر کمبود بودجه هم پیش نمی آید.

6.روی دیگر صحبت دست به کار شدن خود پژوهشگران است . به نظر می رسد این قشر باید کمر همت پژوهش را محکم تر ببندند و بدانند که اوست که می تواند این نقش مهم و دستاورد آن را برای دستگاه های اجرایی جا بیاندازد . پس اگر دلسوزی برای نظام داریم ،پژوهشگران دست به کار شوند و مدیران هم به این مسئله اهمیت دهند.